Poprzez kontrastowe zestawienie form wyrazu oraz wyrażonych emocji wystawa jest pełna, kompletna. Prace prowadzą przez mroczne zakamarki życia ku jasności, ku światłu.
Zestawienie skrajnych przeciwieństw nie tylko wzbogaciło, dopełniło dzieła każdej z artystek z osobna ale także nadało wszystkim zaprezentowanym pracom głębszy sens, dzięki czemu taka wypowiedź silniej oddziałuje na widza.

Tematy prac łączą się i wzajemnie wzmacniają. Rzeźby ceramiczne przedstawiające fazy żałoby uzupełniają obrazy będące studium braku i nieobecności. Od tych mrocznych emocji stopniowo widz jest prowadzony od świetlistych tkanin batikowych i witraży oraz prac w szkle, które nie istnieją bez obecności światła. Formuła wystawy, gdzie wyłaniając się z mroku zmierzamy
ku światłu pozwala przeżyć katharsis-zanurzyć się w mrocznych emocjach aby przejść w stronę światła i opuścić galerię z nadzieją i zachwytem nad pięknem świata oraz w pełni zaakceptować różnego typu straty i braki, których doświadczamy na co dzień .